کارگردان فیلمسازی بلد نیست
تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۸۳۴۳۷۸
مسعود فراستی در نقد سریال کرهای «بازی مرکب» گفت: فیلمساز ادعا میکند ضد سرمایهداری است اما کاملاً همراه آن است. حرکات دوربین هم نشان میدهد کارگردان فیلمسازی بلد نیست.
به گزارش قدس آنلاین، سریال پربیننده «بازی مرکب» بامداد امروز در برنامه «هفت» با حضور مسعود فراستی، جواد طوسی و سعید هاشمزاده نقد شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
فراستی ابتدای میز نقد با تأکید بر اینکه «هوانگ دونگ هیوک» خالق سریال بازی مرکب کارگردان مؤلف نیست، گفت: این سریال را کمپانی سرمایهداری نتفلیکس ساخته است که کارش پررنگکردم فیلمهای مارول است. نتفلیکس یک کمپانی جدی است و به خوبی می تواند یک تبلیغات جهانی انجام دهد. این نکته نخست موفقیت سریال است.
وی افزود: نکته دوم در موفقیت سریال، خشونت داخل آن است. من فکر میکنم خشونت در این کار یکی از دلایل اقبال آن است. خشونتی که ظاهراً علیه سرمایهداری است. خشونتی که در محصولات کره وجود دارد و در فیلم برنده اسکار «انگل» هم وجود داشت، خشونتی ضد انسانی و عنان گسیخته! در حالی که به نظرم کارهای کرهای به شدت مبلغ سرمایهداری است.
فراستی اظهار داشت: من واقعاً شک دارم که این حد از خشونت واقعاً در خود کره وجود دارد که این همه در سینما و سریالهای کرهای وجود دارد؟ دوربین طرف مهاجمان است نه مردم. فیلمساز ادعا میکند ضد سرمایهداری است اما کاملاً همراه آنهاست.
وی ادامه داد: در این سریال، سرمایهداری از هر زمان دیگری جلادتر و خونریزتر شده و فیلمساز ما را سمپات کسانی که میمیرند، نمیکند. نمای همه کسانی که کشته میشوند، لانگشات است، یعنی اصلاً عددی نیستند! آن زمان هم که کلوزآپ میگیرد، زمانی است که آبنبات میخورند و در واقع آنها را دست میاندازد.
این منتقد سینما گفت: زاویه دوربین را نگاه کنید! همیشه با نگهبانان است، نه مردم! اگر فیلمساز ادعا میکند که علیه اینهاست، پس چرا در جایگذاری دوربین این ادعا را نمیبینیم؟ برنده سریال هم یک شخصیت نیمه منگل، نیمه منفعل است. در سکانس مواجهه این فرد با پیرمرد گرداننده بازی، دوربین نمیداند باید چه کند؛ لانگشات میکند. کمی بعد کلوزآپ میگیرد و شعارهای بهاصطلاح انسانی پیرمرد را میشنویم. در واقع، دوربین که سادهترین وسیله برای همذاتپنداری است، از سوی کارگردان نمیداند باید کجا قرار بگیرد. همین ۵ دقیقه نشان میدهد که کارگردان فیلمسازی بلد نیست.
«بازی مرکب» سریالی ضدانسانی است
طوسی هم در نقد سریال «بازی مرکب» گفت: سریال قرار است بگوید اشراف به پوچی رسیدهاند که دنبال چیزهای جدید هستند اما بیانش به شدت سطحی و دمدستی است. طوسی:
وی ادامه داد: فکر میکنم انتخاب کره توسط نتفلیکس به عقبه سرمایهداری آن باز میگردد زیرا چیزی شبیه به خود غرب است. این مینیسریال یک اثر تباهشهر و زیادهگو است، الگویی که قدمت زیادی دارد. مثل «پرتقال کوکی» کوبریک.
هاشمزاده هم گفت: پر مخاطب بودن این سریال غافلگیرکننده است زیرا این سریال چیزی بیشتر از باقی سریالها ندارد و حتی ضعیفتر است. خیلیها از رو دست زدن سریال لذت برده بودند، این خیلی عجیب است! زیرا سریالهای بهتری در این الگو قرار دارند و این تنزل سلیقه مخاطب قابل بحث است. مخاطبی که به آثار کمکیفیت اقبال دارد.
وی افزود: نکته اصلی اما سرمایهگذاری نتفلیکس در شرق آسیاست؛ به خصوص سریالهای کرهای. منتقد ورایتی درباره «بازی مرکب» نوشته بود که «فتیشیزم خشونت» است و آن را به مثابه یک بیماری در اثر دیده بود، چون کارگردان آن را در قالب لذتی ضدانسانی به مخاطب عرضه میکند.
منبع: فارس
انتهای خبر/
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: نقد سریال بازی مرکب مسعود فراستی سرمایه داری بازی مرکب کره ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۳۴۳۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بیژن زنگنه متهم ناترازی بنزین/ احیای پالایشگاهسازی در دولت سیزدهم
ریشه ناترازی بین تولید و مصرف بنزین، بیتوجهی به احداث پالایشگاه و پتروپالایشگاه در دوران هشتساله دولت قبل و وزارت بیژن نامدار زنگنه است.
به گزارش ایسنا، به نقل از ایرنا، طبق اظهار نظر مسئولان، مصرف بنزین در حال حاضر از تولید آن در کشور پیشی گرفته، با این دست فرمان، کشوری که زمانی صادرکننده بنزین بوده در حال تبدیل شدن به واردکننده بنزین است. بررسی عوامل بروز این پدیده یکی از نکاتی است که سیاستگذاران باید به آن توجه داشته و در راستای حل مشکلات این پدیده برنامهریزی کنند.
از طرفی تولید بنزین در کشور نیز با وجود رشد حدود ۲۰ درصدی در سه سال گذشته طبق آمار وزیر نفت، به ۱۱۴ میلیون لیتر در روز رسیده و حتی وزارت نفت توانسته در دوران پیک مصرف نیز تامین بنزین را به بهترین نحو انجام دهد و کشور دچار مشکل نشود.
برای حل مساله بنزین سه سناریوی ساخت پالایشگاه، واردات بنزین و مدیریت مصرف، پیش روی دولت قرار دارد.
اگر دولت بخواهد یک پالایشگاه در مقیاس پالایشگاه اصفهان بسازد، نیازمند به حداقل ۵ سال زمان و ۱۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری بوده که باتوجه به میزان زمان و حجم سرمایه گذاری مورد نظر، رسیدن به این مطلوب راه درازی دارد اما برای کشور این موضوع امری حیاتی است. واردات نیز باعث ارز بری از کشور، کسری بودجه و در نهایت تورم خواهد شد. چنانچه اگر دولت بخواهد ناترازی بنزین را با واردات جبران کند، باید ارز زیادی برای فقط بنزین کنار بگذارد. مورد بعدی، توجه به مدیریت مصرف است که شامل موضوعاتی نظیر اسقاط خودروها، تولید و واردات سالانه یک میلیون خودروی باکیفیت، ارتقای پالایشگاههای موجود، توسعه سوختهای جایگزین CNG و جلوگیری از قاچاق بنزین میشود که در این پرونده به موارد مذکور خواهیم پرداخت.
چرا پالایشگاه سازی در کشور صورت نگرفت؟
پالایشگاه سازی یکی از راهکارهای جلوگیری از ناترازی بنزین است اما این سناریو بلند مدت است. با این حل چه شد که پالایشگاه سازی در کشور صورت نگرفت؟ قطعا یکی از اصلیترین عوامل آن، وزیر سابق نفت بیژن زنگنه است. بیژن زنگنه اساسا پالایشگاه سازی را کثافت کاری می خواند حتی اخیرا نیز به این موضوع اشاره مجدد کرده و آن را غیر اقتصادی خوانده است.
در صورتی که چین با واردات ۱۱.۴ میلیون بشکه در روز نفت خام و پالایش بیش از ۱۷ میلیون بشکه، نمونهای از کشورهای پیشرو در حوزه توسعه زنجیره ارزش نفت خام است. چین طی سالهای ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ با سرمایهگذاری بیش از ۵۸ میلیارد دلاری برای ساخت پالایشگاه، حدود ۲.۴ میلیون بشکه در روز به ظرفیت پالایشی خود افزوده است و قصد دارد تا ۲۰۲۵ ظرفیت پالایشی خود را به ۲۰ میلیون بشکه در روز افزایش دهد. پالایشگاههایی همچون ژیجیانگ (فاز اول و دوم) و هنگلی با ظرفیتهای ۲۰ و ۴۰ میلیون تن در سال و حجم سرمایهگذاری ۱۱.۴ و ۲۴ میلیارد دلار نمونههایی از طرحهای به بهرهبرداری رسیده طی سالهای ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲ هستند.
پالایشگاه سازی در دولت سیزدهم
دولت سیزدهم توجه به تکمیل پروژههای پالایشی را از اولویتهای خود میداند به طوری که جواد اوجی وزیر نفت در این باره گفت: توسعه ظرفیت پالایش و پتروپالایش نفت خام و میعانات گازی کشور قریب به ۳.۲ میلیون بشکه در روز است و نفت و میعانات گازی تولیدی خود را اکنون بهصورت نفت خام صادر میکنیم. این خامفروشی افزون بر اینکه ما را از ایجاد ارزش افزوده بینصیب میکند، در سالهای اخیر پاشنه آشیل کشور و سبب آسیبپذیری کشور در حوزه تحریمها شده است. افزون بر اینها با توجه به شدت مصرف انرژی در کشور، بهمنظور تأمین امنیت انرژی کشور و پوشش کامل نیاز داخلی به فرآوردههای نفتی، احداث پالایشگاههای جدید ضرورتی انکارناپذیر است که مکرر مورد تأکید رهبر انقلاب و ریاست جمهوری نیز بوده است.
۸ طرح پالایشی و پتروپالایشی در حال اجرا
به گفته وزیر نفت، از ابتدای استقرار دولت سیزدهم، توجه ویژهای به این امر شد و خوشبختانه ما اقدامهای متعددی را در طول یک سال و نیم گذشته انجام دادیم. در چهارچوب قانون حمایت از توسعه صنایع پاییندستی نفت خام و میعانات گازی با استفاده از سرمایهگذاری مردمی، ۸ طرح پالایش و پتروپالایش میعانات گازی و نفت خام با ظرفیت ۱۴۶۰ هزار بشکه در روز و سرمایهگذاری ۲۸.۶ میلیارد دلار در دست پیگیری و اجرا است.
انتهای پیام